Ο Βασίλης Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη. Το 2014 αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Το 2019 ολοκλήρωσε Master «Οπτικοακουστικές Τέχνες στην ψηφιακή εποχή» με εστίαση στις Διαδραστικές Εγκαταστάσεις και τα Νέα Μέσα στην τέχνη στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Στο ενεργητικό του καταγράφονται μια μόνιμη εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο «Με αφορμή το καμένο πιάνο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας» (2015), έξι ατομικές εκθέσεις «Ψηφιακή Αποπλάνηση» Γκαλερί Λόλα Νικολάου (2020) «Βραχεια Μνημη» Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2020) «Μηχανές Ευδαιμονίας» παλαιό φρούριο, Κέρκυρα (2019), «διά βίας μάθηση» Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2017), «οbject’s origin, rejected» Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου, Αθήνα (2017) και «μητρική Γλώςσα» Γκαλερί χώρος 18, Θεσσαλονίκη (2014), καθώς και πάνω από εβδομήντα ομαδικές εκθέσεις. Το 2017 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Mediterranea 18 Young Artists Biennale “Home”, National Gallery of Tirana, στην Αλβανία και το 2019 στην 24η Biennial of Humor and Satire στην πόλη Gabrovo της Βουλγαρίας. Έχει παραδώσει μαθήματα σεμινάρια και εργαστήρια σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και από τον Μάρτιο του 2020 είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Ιόνιου Πανεπιστημίου, στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας με θέμα την πολιτική τέχνη στην ψηφιακή εποχή.Το 2020 βραβεύθηκε από την ARTWORKS και είναι Fellow στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.