Αν και στη σύγχρονη εποχή η μελέτη της ελληνικής πανίδας είναι μια συστηματική διαδικασία, δε συνέβαινε το ίδιο στην αρχαιότητα. Μόλις τον 5 ο αιώνα π.Χ. ξεκινούν δειλά οι καταγραφές στοιχείων σχετικά με την πανίδα δίνοντας βέβαια έμφαση στη σχέση των ζώων με τους ανθρώπους και σε μυθολογικά στοιχεία. Εξαίρεση ίσως αποτελούν ο Αριστοτέλης και Πλίνιος που προσεγγίζουν τη μελέτη της πανίδας με πιο επιστημονικό τρόπο.

Ο Κωνσταντίνος Σιδηρόπουλος μελέτησε τα συγγράμματα των αρχαίων αλλά και νεότερων συγγραφέων ώστε να συγκεντρώσει και να καταγράψει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για την ελληνική πανίδα και τη διαφοροποίηση της στη διάρκεια της ιστορίας. Μέσα από τις καταγραφές αναδεικνύεται και η μεταβολή της σχέση των ανθρώπων με τα ζώα και τη φύση, οι συνήθειες και οι ασχολίες τους. Επίσης αναδεικνύεται ο σταθερά μεγάλος πλούτος της πανίδας στη χώρα μας μέχρι τη σύγχρονη εποχή.

Έχοντας τη γνώση της Ζωολογίας και της Θαλάσσιας Βιολογίας, ο Κωνσταντίνος Σιδηρόπουλος καταπιάνεται με ένα έργο κυρ΄9ως θεωρητικό – ιστορικό που αρχικά αποτέλεσε τη διδακτορική διατριβή του. Η σημερινή συγκυρία με τη περιβαλλοντική κρίση που επηρεάζει πλέον εμφανώς τη Νοτιανατολική Μεσόγειο και τη χώρα μας, η έκδοση Η διαχρονική διαφοροποίηση της πανίδας της Ελλάδας είναι εξαιρετικά επίκαιρη.