Ο γιατρός Ν. Π. Παΐσιος δώρισε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος έντεκα βιβλία εικονογραφημένα με έργα του ζωγράφου Τάσου Μαντζαβίνου (γενν. 1958).
Πρόκειται για τους τίτλους Δέκα Ρεμπέτικα (2012)· Κ. Γ. Καρυωτάκη, Ιδανικοί αυτόχειρες (2013)· Ο Αδάμ και η Εύα ή ο πρώτος κερατάς υπό πέους πριαπίδου (2015)· Γ. Μ. Βιζυηνού, Επί του τάφου του πατρός μου (2016)· Δ. Καψάλη, Μαύρη Καγκελόπορτα (2016)· Ο Διγενής Ακρίτας (2017)· Δ. Σολωμού, Η Γυναίκα της Ζάκυνθος (2017)· Ο Δράκος κ’ εγώ (2018-2019)· Και σας ευχαριστώ που με θυμάστε. Δικός σας, Ναπολέων Λαπαθιώτης. Επιλογή δεκατεσσάρων ποιημάτων του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη (2020)· Κ. Π. Καβάφη, Ποιήματα (2022)· Σ’ ένα βαπόρο μέσα (2023).
Ο Μαντζαβίνος σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1979-1984) και αποφοίτησε με διάκριση. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα το 1984 (Γκαλερί 7). Έκτοτε έχει παρουσιάσει το έργο του σε πλήθος ατομικών εκθέσεων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Παράλληλα, συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με σημαντικότερες τη δεύτερη και τρίτη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη 1986 και Βαρκελώνη 1987, αντίστοιχα), καθώς και τη 16η Μπιενάλε Αλεξανδρείας (1987). Το διάστημα 1986-2000 δίδαξε σχέδιο στη Σχολή Βακαλό Art & Design College. Το 2012 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεσή του στο Μουσείο Μπενάκη.
Ο Μαντζαβίνος ασχολήθηκε και με την εικονογράφηση βιβλίων, κυρίως ποιημάτων, από το 1993. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή για να καταπιαστεί συστηματικότερα με τη χαρακτική σε διάφορες τεχνικές (χαλκογραφία, οξυγραφία, λιθογραφία). Τα έργα που κοσμούν τις σελίδες των εν λόγω βιβλίων αποτελούν δείγματα του προσωπικού ύφους του καλλιτέχνη και βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία με τις ζωγραφικές αναζητήσεις του. Έτσι, επιλέγει θέματα που τον απασχολούν αγωνιωδώς, όπως τον έρωτα, τον θάνατο ή την υπαρξιακή μόνωση. Στα χαρακτικά του, κατά συνέπεια, απαντούν μοτίβα που εντοπίζονται και στα ήδη γνωστά ζωγραφικά του έργα, όπως ο άνθρωπος που πάσχει, η γυναίκα, ο καπνιστής, ο νεκρός, ο δράκος, το πουλί, ο σκύλος, το φίδι. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως ο Μαντζαβίνος αντιμετώπισε τα χαρακτικά των εικονογραφήσεών του ως ολοκληρωμένα έργα, τα οποία εξέθεσε σε ατομικές εκθέσεις του (βλ. για παράδειγμα τις περιοδεύουσες εκθέσεις «Το Κοράκι του Έντγκαρ Άλλαν Πόε» και «Η γυναίκα της Ζάκυθος», αμφότερες από το Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης 2017/2018, σε επιμέλεια Γιώργου Μυλωνά).
Leave A Comment