Τίτλος:Ο δρόμος με τις εφτά πόρτες

Συγγραφέας: Γιώργος Παστάκας

Χρονολογία: 2023

Εκδόσεις: Εκδόσεις Άρτεμις

Θέμα: Λογοτεχνία

Σελίδες: 240

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Γιώργου Παστάκα διαβάζουμε:

«Γεννήθηκα Αύγουστο, στην οδό Αθηνών. Η πόρτα είχε το νούμερο 19.

Χρώμα κόκκινο, τουλάχιστον έτσι τη θυμάμαι.

Βαριά, σιδερένια, που στην κάτω μεριά είχε δύο ασημένια αστέρια.

Γεννήθηκα Αύγουστο, στον δρόμο που κατέληγε στο ποτάμι. 

Η πόρτα μου κόκκινη, σαν τον μήνα που γεννήθηκα, τον Αύγουστο του 1956.

Στα πόδια της, νερό που λίμναζε μετά τις πέντε το απόγευμα,

και οι γάτες που έγλειφαν το νερό από τις λακκούβες του σπασμένου τσιμέντου.

Η πόρτα μου κόκκινη, και η αγκαλιά της μαυρόασπρη,

όμοια Παντάνασσα σε μακεδονίτικο ξωκλήσι των Πρεσπών.»

 Πρώτη προσπάθεια σε λογοτεχνικούς δρόμους, ενός ευαίσθητου ανθρώπου και καλλιτέχνη, που μέχρι σήμερα έχουμε γνωρίσει μέσα από τη ζωγραφική του δημιουργική πορεία. Σήμερα γνωρίζουμε και τον συγγραφέα Γιώργο Παστάκα, η γραφή του οποίου αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη για μας και μας έδωσε το κίνητρο για να εκδώσουμε το πόνημά του.

Ο Γιώργος Παστάκας γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1956. Σπούδασε στην Royal Academy of Fine Arts του Λονδίνου. Από το 1979 συμμετέχει σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αναφορά στο έργο και στη πορεία της δουλειάς του, γίνεται στο νέο Λεξικό Νεοελλήνων Ζωγράφων του εκδοτικού οίκου Μέλισσα (εκδόθηκε το 2000). Από το 1992 μέχρι και σήμερα ασχολείται με τη μελέτη και την κατασκευή βυζαντινών εικόνων, τόσο με την παραδοσιακή μέθοδο όσο και με τη μέθοδο της εγκαυστικής. Ενδεικτικά, έχει εκθέσει το 1986 στη Στουτγκάρδη, 1987 στην Κοπεγχάγη, 1993 στη LaDefence του Παρισιού με την έκθεση Sacrae – Divinae, στην Ελλάδα το 2014 στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη και αλλού. Από το 1992 μέχρι το 2004 συνεργάστηκε με την Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων για τα έργα τα οποία εκπροσωπούσαν επίσημα την Ελλάδα κατά την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και την Βράβευση των Ολυμπιονικών. Από το 2010 ξεκίνησε η συνεργασία του ζωγράφου με το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς στο Μουσείο Μαρμαροτεχνίας της Τήνου με τη σειρά Τα Τραύματα της Πέτρας. Από το 2015 εκθέτει στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας το εικαστικό έργο Έκτος Άθλος στο οποίο έχουν συμβάλλει και ο Γιώργος Κουμεντάκης με τη μουσική του και ο Γιώργος Ν. Μανιώτης με το κείμενό του.

Από την παρουσίαση του βιβλίου 

Με αξιοσημείωτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Παστάκα, “Ο δρόμος με τις εφτά πόρτες“, την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2023 στο καφέ-εστιατόριο Βarravino-“Ένα Νερό…” στην Κυψέλη (Φωκίωνος Νέγρη 57). Για το δημιουργό μίλησαν οι Καίτη Παπαδάκη (φιλόλογος/συγγραφέας), Αργυρώ Πρόσκολλη (ομότιμη καθηγήτρια ΕΚΠΑ), ενώ την εκδήλωση συντόνισε η εκδότρια Άρτεμις Πετροπούλου.

Το πάνελ των παρουσιαστών του βιβλίου “Ο δρόμος με τις εφτά πόρτες”, από αριστερά Καίτη Παπαδάκη, Αργυρώ Πρόσκολλη, ο συγγραφέας και η εκδότρια Άρτεμις Πετροπούλου

Σε μια εκτίμησή του για το συγγραφικό πόνημα του Γιώργου Παστάκα, ο Γιώργος Ξανθάκος μεταξύ άλλων υπογραμμίζει:

“Το βιβλίο του Γιώργου Παστάκα, Ο δρόμος με τις εφτά πόρτες, είναι ένα είδος, θα έλεγα, λογοτεχνικού χρονικού, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Κεντρικό πρόσωπο είναι η γιαγιά του συγγραφέα από την πλευρά της μητέρας του, η νόνα του. Ως χρέος και φόρο τιμής προς αυτήν και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στη ζωή του, αποφάσισε να συγγράψει αυτό το βιβλίο, μας λέει ο Γιώργος Παστάκας στον πρόλογό του, φροντίζοντας παράλληλα να διευκρινίσει ότι όλα του τα χρόνια ήταν και παραμένει εικαστικός καλλιτέχνης, και δεν διεκδικεί καμία συγγραφική περγαμηνή. Η απόπειρα να εκφραστεί με λόγο αντί της εικόνας, οφείλεται στο γεγονός ότι όσα περιγράφει, δεν θα μπορούσαν να ιστορηθούν εικαστικά. Από την πλευρά μου, σπεύδω να πω ότι η γραφή του Γιώργου Παστάκα, ανήκει πέρα για πέρα, στη λογοτεχνία”.

Ταυτόχρονα, η Καίτη Παπαδάκη περιγράφει γλαφυρά τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μέσα της κατά την πρώτη επαφή της με το βιβλίο του Γιώργου Παστάκα:

“Με το που άρχισα να διαβάζω την πρώτη σελίδα του βιβλίου « Ο δρόμος με τις 7 πόρτες που έγραψε ο Γιώργος Παστάκας, μου γεννήθηκε ένα ερώτημα. Μ’
αυτό θα ξεκινήσω. Τα ερώτημα ήταν: Αφού ένας ζωγράφος μπορεί να ιστορήσει με πινέλα και χρώματα, άραγε, μπορεί αντίστοιχα ένας συγγραφέας να «ζωγραφίσει» μιαν ιστορία με λέξεις και φράσεις; Και η ερώτηση μοιάζει -τώρα που το καλοσκέφτομαι- εντελώς ρητορική, διότι η απάντηση είναι αυτονόητη: «Ναι, μπορεί».

Share it!