Ανατρέχοντας στη Β’ Ανατύπωση του βιβλίου (Ιούλιος 2019) από τις εκδόσεις Άγρα, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί το πόσο επίκαιρα παραμένουν τα προτάγματα του έργου του Γιάννη Τσαρούχη. Το παρόν βιβλίο κυκλοφόρησε αρχικά με την ευκαιρία της έκθεσης έργων του μεγάλου ζωγράφου στο παλιό εργοστάσιο Φιξ, τον Φεβρουάριο-Απρίλιο του 2000 (έκθεση Ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση-Επιλογές από τη συλλογή του Ιδρύματος Γ. Τσαρούχη).

Σχετικά με το πώς κινήθηκε ανάμεσα στον κόσμο της Ανατολής και της Δύσης, ο Γιάννης Τσαρούχης εξηγεί με βιωματικό και εντελώς στοχαστικό τρόπο σε ένα από τα πλέον ουσιώδη αποσπάσματα των κειμένων του:

“Ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μου το κατανάλωσα για να γνωρίσω αυτούς τους δύο κόσμους, για να μην αδικήσω κανέναν και για να μην κάνω ανεπανόρθωτα λάθη. Το παιδικό μου όνειρο να γίνω ένας καλός ζωγράφος αναγκαστικά μετετράπη σ’ ένα ιδανικό διαφορετικό, που συνίστατο στο να μάθω πού βρίσκομαι και πού πατώ. Έπρεπε να γκρεμίσω τους επαρχιώτικους ενθουσιασμούς των επιπόλαιων που θαύμαζαν τη Δύση και να γνωρίσω το αληθινό πρόσωπο της Δύσεως και την αληθινή ιστορία των σχέσεών μας μ’ αυτήν. Από την άλλη μεριά, έπρεπε να φυλάγομαι καλά από τον επαρχιώτικο βαλκανικό φανατισμό, τον διψασμένο για συνθήματα εύκολα, εύκολες παρηγοριές για τη σύγχυσή του και το αίσθημα κατωτερότητας που τον καταπλάκωνε. Ήθελα όσο το δυνατόν να προετοιμάσω ένα έδαφος κάπως γερό, όπου οι ενθουσιασμοί μου να μη μαραίνονται πριν βλαστήσουν. Κατ’ αυτό τον τρόπο δεν “έκανα έργο”, όπως άλλοι. Δοκιμές και πειράματα μόνο.”

(σελ. 25)