Την Κυριακή 12 Ιουνίου, εγκαινιάζεται στον Χώρο Στέγης Πολιτισμού και Παιδείας του Δήμου Τήνου (Μοσχούλειος Σχολή) στην Χώρα του νησιού, η νέα ζωγραφική έκθεση του Γιώργου Παστάκα με τίτλο «Θεριστές». Πρόκειται για έναν κύκλο έργων που πραγματεύονται τον θερισμό, ως μια στοχαστική διαδικασία πάνω στη ζωή και τον θάνατο, στις νίκες και τις ήττες του ανθρώπου. Η σειρά συμπληρώνεται με μια μικρότερη ομάδα έργων που παριστάνουν «λουόμενους και κολυμβητές» που συμβολίζουν την ανάπαυση, την ηρεμία και την πιο ανέμελη πλευρά της ζωής.

Ο συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης γράφει για τους «Θεριστές» του Γιώργου Παστάκα:

Το γένος των ανδρών, γυμνό και ρωμαλέο,  κρατώντας δρεπάνι πολεμά το καλοκαίρι και συλλέγει αγκαλιές από τους χρυσούς καρπούς της γης για να εξασφαλίσει την συνέχεια της ζωής.

Μόχθος και κάματος και ένας καύσωνας κάθετος και αμείλικτος καταπονεί τα σώματα και μερικές φορές ο κάματος και ο μόχθος φαίνεται να τα εξαερώνει. Η ανάγκη όμως για επιβίωση  κρατά όρθιους τους ακμαίους θεριστές έτσι όπου η μορφή τους εξαϋλώνεται και σε μερικούς πίνακες φαντάζει σαν την ψυχή τους που συνεχίζει επίμονη τον αγώνα του θερισμού.

Ο θερισμός και η συλλογή των καρπών πάνω στο μέτωπο της γης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και τίποτα δεν μπορεί να διακόψει αυτή την μυσταγωγία που μοιάζει με προαιώνιο θηλασμό της ανθρωπότητας.

Διότι ακολουθούν χειμώνες φοβεροί με μπόρες και χιόνια και τα αμπάρια πρέπει να είναι γεμάτα για να μην σβήσει η φλόγα της ζωής στα μικρά σπιτικά.

Το καλοκαίρι οι καλοί άνθρωποι που ο καιρός είναι ευνοϊκός καλούνται να πληρώσουν τον φόρο της αρχαίας θεϊκής προπατορικής κατάρας. Αυτό όμως έχει και την καλή του πλευρά. Κάθε καλοκαίρι επιβεβαιώνουν την νεότητα τους και ξανασκέφτονται ότι και αυτοί οι ίδιοι είναι παροδικοί και πρόσκαιροι όπως οι χρυσοί καρποί στα σαγόνια του χρόνου.

Αυτό τους κάνει ανθρώπινους και θερμούς στις επαφές τους και συγχωρετικούς προς τους συνανθρώπους τους. Όταν όμως η ήλιος πέφτει η δοκιμασία της επιβίωσης σταματά και γίνεται γιορτή. Το ημίφως του σκοταδιού τους εμπλέκει σε ένα διονυσιακό κυκλικό και μαζικό χορό όπου όλοι φαίνεται να χαίρονται ολόψυχα την πιο καλή τους ώρα.

Την άλλη μέρα τους περιμένει η ελευθερία της θάλασσας. Πάνω στην πυρωμένη άμμο, πολλές φορές κάτω από τις σκιές ενός δέντρου οι άντρες και οι γυναίκες κολυμπώντας στα δροσερά νερά προσπαθούν να απολαύσουν το καλοκαίρι τους σίγουροι για την επάρκεια μέσα στις κακοκαιρίες που θα ακολουθήσουν.

Εδώ τα σώματα δεν λάμπουν από δύναμη και αρτιότητα. Η δράση έχει μαράνει τα σώματα και πάνω στην σάρκα τους φαίνεται η φθορά του χρόνου από την έντονη προσπάθεια για επιβίωση.

Άλλοι τυλίγονται με τις πετσέτες τους για να κρύψουν τα σημάδια του γήρατος που πλησιάζει, άλλοι βουτούν από ψηλά, άλλοι κολυμπούν, άλλοι παίζουν με το τόπι τους, άλλοι κάνουν την ηλιοθεραπεία τους και άλλοι τρέχουν να σώσουν από τον πνιγμό εκείνους που ξεχάστηκαν και απομακρύνθηκαν.

Τα νερά και η θάλασσα κρύβουν κινδύνους. Αν υπερβείς το μέτρο πολλές φορές δεν υπάρχει γυρισμός.

Έτσι πορεύεται η ζωή. Θέλει προσοχή και αγώνες.