Η Έλενα Φερράντε είναι χωρίς αμφιβολία η πιο διάσημη συγγραφέας της σύγχρονης Ιταλίας και ταυτόχρονα ένα πρόσωπο αινιγματικό που δεν δίνει σχεδόν ποτέ συνεντεύξεις και κρατάει την πραγματική της ταυτότητα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Στη χώρα μας, η Έλενα Φερράντε έγινε αγαπητή κυρίως μέσα από την “Τετραλογία της Νάπολης“, όπου εκεί ξεδίπλωσε με όλο το ταλέντο της έναν ιδιοσυγκρασιακό, εσωτερικό και πνευματώδη τρόπο γυναικείας αφήγησης. Είχε προηγηθεί η έκδοση έργων της, όπως Η Χαμένη Κόρη (2006), της οποίας το μυστήριο και η ρευστή αίσθηση του χρόνου, ανάμεσα στο παρόν, στο παρελθόν και το επέκεινα ενέπνευσε το 2021 την ομώνυμη ταινία της Μάγκι Τζύλλενχαλ με πρωταγωνίστρια τη συγκλονιστική Ολίβια Κόλμαν.

Στη νεοεκδοθείσα συλλογή λογοτεχνικών δοκιμίων της, η Έλενα Φερράντε εξομολογείται τη δική της περιπέτεια στον κόσμο της συγγραφής, εκκινώντας από τα σχολικά της τετράδια, και καταλήγοντας προοδευτικά στα νεανικά της μυθιστορήματα και την αποκρυστάλλωση της ματιάς της που χαρακτηρίζει το έργο της ωριμότητάς της. Όπως ο αγαπημένος της Σάμιουελ Μπέκετ, έτσι και η Φερράντε διατηρεί τη φόρμα και την αρχέγονη σοφία των λογοτεχνικών ειδών, προσπαθώντας να ανανεώσει το περιεχόμενο και να ενδυναμώσει τη γυναικεία λογοτεχνική ματιά.

Αν και τα ζητήματα που πραγματεύεται η Έλενα Φερράντε είναι πολύπλοκα, η μετάφραση της Δήμητρας Δότση τα μεταφέρει στους αναγνώστες με εύληπτο τρόπο, με μία ρέουσα γραφή που εξάπτει την περιέργεια γύρω από τους μεγάλους ποιητές που ενέπνευσαν την Ιταλίδα δημιουργό, ποιητές όπως τη Ντίκινσον, το Δάντη και προσωπικότητες όπως τη Γερτρούδη Στάιν και τη Βιρτζίνια Γουλφ. Τελικά η σχέση του υποκειμένου με τη διαδικασία της συγγραφής αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο μέσα από χαρακτηριστικά αποσπάσματα, όπως το εξής: