Ο Διονύσης Σαββόπουλος (1944-2025), είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες με έργο που καλύπτει περισσότερα από 40 χρόνια. Με τραγούδια που συνοδεύουν προσωπικές στιγμές και αναμνήσεις μεγαλύτερων και νεότερων.

Σίγουρα αναζητώντας ο καθένας τα πιο αγαπημένα ελληνικά τραγούδια των τελευταίων δεκαετιών, δεν μπορεί παρά να συγκαταλέξει σε αυτά επιτυχίες του Σαββόπουλου όπως η “Συννεφούλα”, “Δημοσθένους Λέξις”, “Μπάλος”, “Σαν τον Καραγκιόζη” και τόσα άλλα.

Τα τραγούδια του, έχοντας άλλωστε πολιτικό, ρομαντικό ή και σκωπτικό περιεχόμενο, έχουν γίνει «υπόκρουση» για πολιτικές συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες, για έρωτες, για απογοητεύσεις, ακόμα και για αθλητικές επιτυχίες….

Εκτός από το μουσικό του ταλέντο, ξεχωριστό ήταν το χάρισμά του να επικοινωνεί ζωντανά με το κοινό. Η θεατρικότητα και η ζωντάνια χαρακτήριζαν πάντα στις εμφανίσεις του, ανεξάρτητα αν ήταν η μικρή σκηνή μιας μπουάτ, η φωτισμένη σκηνή ενός νυχτερινού κέντρου ή ένας μεγάλος συνοικιακός χώρος.

Δε δίστασε να συνεργαστεί με σχεδόν όλους τους σύγχρονους του μουσικούς καθώς και να δοκιμαστεί σε συνεργασίες που ίσως φάνταζαν παράταιρες όπως με τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Κάρολο Κουν και τον Ευγένιο Σπαθάρη, δημιουργώντας έργα σταθμούς.

Στην τηλεόραση, η εκπομπή Ζήτω το ελληνικό τραγούδι που παρουσίαζε στην ΕΡΤ έδωσε βήμα στους νέους καλλιτέχνες της εποχής και επιχείρησε τον συγκερασμό της λαϊκής μουσικής παράδοσης με το σύγχρονο ήχο.