Τίτλος: Η πόλις ως εντελέχεια και η βιωματική εμπειρία της Αθήνας στην ποίηση του Ανδρέα Εμπειρίκου.

Συγγραφή: Αλέξανδρος Παπαγεωργίου – Βενετάς

Χρονολογία: 2023

Εκδόσεις: ΑΓΡΑ

Θέμα: Λογοτεχνία

Σελίδες: 96

Διαστάσεις: 24 x 17

Η Νέα Πόλις θα ολοκληρωθή, θα γίνη. Όχι βεβαίως από αρχιτέκτονας και πολεοδόμους οιηματίας, που ασφαλώς πιστεύουν, οι καημένοι, ότι μπορούν αυτοί τους βίους των ανθρώπων εκ των προτέρων να ρυθμίζουν και το μέλλον της ανθρωπότητος, με χάρακες, με υποδεκάμετρα, γωνίες και « ταυ », μέσα στα σχέδια της φιλαυτίας των, ναρκισσευόμενοι (μαρξιστικά, φασιστικά ή αστικά), πνίγοντες και πνιγόμενοι, να κανονίζουν.
Όχι, δεν θα κτισθή η Νέα Πόλις έτσι· μα θα κτισθή απ’όλους τους ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι, έχοντας εξαντλήσει τας αρνήσεις, και τας καλάς και τας κακάς, βλέποντες το αστράπτον φως της αντισοφιστείας –τουτέστι το φως της άνευ δογμάτων, άνευ ενδυμάτων Αληθείας– παύσουν στα αίματα και στα βαριά αμαρτήματα χέρια και πόδια να βυθίζουν, και αφήσουν μέσα στις ψυχές των, με οίστρον καταφάσεως, όλα τα δένδρα της Εδέμ, με πλήρεις καρπούς και δίχως όφεις –μα τον Θεό, ή τους Θεούς– τελείως ελεύθερα να ανθίσουν. –ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Οκτάνα

ΕΠΙΛΟΓΗ, ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ χωρίων του ποιητικού έργου του Ανδρέα Εμπειρίκου, που αναφέρονται στην πόλη και ειδικότερα στην Αθήνα, από τον αρχιτέκτονα-πολεοδόμο και Αθηναιοδίφη Αλέξανδρο Παπαγεωργίου-Βενετά, που συμπεραίνει : «Υμνητική η στάση του ποιητή απέναντι στον χώρο της διαβίωσής του. Το γαλήνιο αττικό τοπίο κρύβει μέσα του παλλόμενες δυνάμεις : Φως διάχυτο, κίνηση αδιάκοπη, οχλοβοή, ακατάβλητη εγρήγορση, που τον γοητεύουν».Η έκδοση αποτελεί τον καρπό ενδελεχούς και πολυετούς μελέτης του συγγραφέα στις πηγές τόσο στην οθωμανική γλώσσα, όσο και τις ευρωπαϊκές αντίστοιχες και τον ομογενειακό Τύπο της Κωνσταντινούπολης, που αφορούν και έχουν διαλεκτικές αναπαραστάσεις της ιστορίας της Ξάνθης και της επαρχίας της κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού αιώνα.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΒΕΝΕΤΑΣ είναι αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στο Παρίσι στην Πολεοδομία. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου (1972). Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο «Raymond Lemaire» του Πανεπιστημίου της Λουβέν (1975-1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981-1982), Μονάχου (1996-1997) και Χαϊδελβέργης (2003-2004). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων.
Έχει εκπονήσει σημαντικές πολεοδομικές-χωροταξικές μελέτες για την Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973-1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων.
Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Συγγραφεύς 34 μονογραφιών στην ελληνική, στην γαλλική, στην αγγλική και στην γερμανική γλώσσα, και πλέον των 120 άρθρων με επίκεντρο την ιστορία της πολεοδομίας και την προστασία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος.

Share it!