
Μέσα από τον καπνό της πραγματικότητας και τους καθρέφτες της αντίληψης, το Θεατρικό Εργαστήρι “Κάρολος Κουν” της ΕΣΤΙΑΣ Νέας Σμύρνης καταδύεται στο μεταφυσικό παράδοξο του Λουίτζι Πιραντέλλο, παρουσιάζοντας το εμβληματικό έργο Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε) σε διδασκαλία – σκηνοθεσία Λύσανδρου Σπετσιέρη.
Το έργο – Μία κωμωδία μεταφυσικής αβεβαιότητας:
Γραμμένο εν μέσω Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1917), το Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε) συνιστά έναν θρίαμβο της “δραματουργίας της αβεβαιότητας”. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Teatro Filodrammatici στο Μιλάνο από τον θίασο του Νάννι Νίστρι (Nanni Nistri).
Μετα την παρουσίαση ο ίδιος ο Πιραντέλλο δέχτηκε κριτική για το ότι υπονόμευε τη θεατρική “πραγματικότητα”, παίζοντας με τις ψευδαισθήσεις, την υποκειμενικότητα και τη σχετικότητα της αλήθειας.
Από τότε έχει ανέβει, γνωρίζοντας άμεση επιτυχία, σε δεκάδες χώρες, επηρεάζοντας βαθιά την ευρωπαϊκή δραματουργία του 20ού αιώνα. Εν μέσω μιας Ευρώπης που έβλεπε τις σταθερές της να καταρρέουν, το έργο του Πιραντέλλο δεν είναι απλώς θεατρικό. Είναι ένα πείραμα στη φιλοσοφία του Είναι και του Φαίνεσθαι.
Στην καρδιά του, μια πόλη-μικρόκοσμος, ένα μυστήριο με τρεις αφηγήσεις, και η παθιασμένη επιμονή των “λογικών” να αποκαλύψουν την “αλήθεια”. Ένα έργο χωρίς λύση – γιατί αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει το πραγματικό. Ο Πιραντέλλο, Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1934, στήνει έναν κόσμο ρευστό, σχεδόν ακατανόητο, γεμάτο φιγούρες που διεκδικούν την ορθότητα της δικής τους υποκειμενικότητας. Η θεατρική του γραφή, οξυδερκής και σπαρακτικά ειρωνική, αρνείται την ασφάλεια του νοήματος, φωτίζοντας τις αντιφάσεις της ανθρώπινης συνείδησης.
Το Θεατρικό Εργαστήρι λειτουργεί όχι μόνο ως χώρος καλλιτεχνικής έκφρασης αλλά και ως τόπος φιλοσοφικής και σωματικής έρευνας. Η μεθοδολογία του εργαστηρίου εστιάζει στη “βιωματική ανάγνωση του κειμένου” και στην “ενσώματη αντίληψη του θεάτρου ως συνάντηση”.
Οι συμμετέχοντες, μέσα από αυτοσχεδιασμούς, σωματική σύνθεση και ασκήσεις μνήμης, εκπαιδεύονται να προσεγγίζουν το έργο όχι ως εκτέλεση αλλά ως ενεργή ανάληψη. Στόχος της διαδικασίας δεν είναι η “παράσταση” αλλά η εσωτερική μετατόπιση. Η υποκριτική λειτουργεί ως εργαλείο αυτογνωσίας και ετερότητας.
-Τραγουδάει: η Σοφία Θεοδώρου
– Διδασκαλία – Σκηνοθεσία: Σπετσιέρης Λύσανδρος
– Β.Σκηνοθέτη: Λυδία Θεοδωρίδου
– Μουσικές επιλογές: Σοφία Θεοδώρου
– Κατασκευή σκηνικού: Αριστείδης Γρατσίας
– Κοστούμια: Θεατρικό εργαστήριο ΕΣΤΙΑΣ Ν. Σμύρνης – Κάρολος Κουν
Leave A Comment