Η φόρμα είναι ισομορφική στην εικαστική γλώσσα με το σχήμα και τελικά με τη μορφή του αντικειμένου τέχνης. Το περιεχόμενο παράγεται από τη μορφή και
αντίστροφα. Τι όμως περικλείει ένα σχήμα; Το κενό ως μια θεμελιώδη διάσταση της υπόστασης του. Όπως το βάζο του Χάιντεγκερ που υπάρχει μέσα από το κενό ή αλλιώς το κενό είναι το σχεδίασμα του βάζου. Η αναμέτρηση λοιπόν με το ερώτημα της κενότητας σε σχέση με την αισθητική εμπειρία της οποιασδήποτε μορφής ενέχει τα χαρακτηριστικά μιας διαλεκτικής του αισθητικού με τη φόρμα και την πολλαπλότητα του παραγόμενου αντικειμένου, που κατονομάζουμε έργο τέχνης.

Από την αναπαράσταση μέχρι την εννοιακή λογική και μέσα από την ελευθεριότητα της μη-καθολικότητας της αισθητικής στο μέτρο μιας έκθεσης που περιέχει την αντίφαση των πιο πάνω σχέσεων, ορίζεται μέσα από την εικαστική γλώσσα η έννοια του κενού. Το κενό ως χωρικότητα του άδειου χώρου, το κενό ως φιλοσοφική θεώρηση, το κενό ως αναπαράσταση της δομικής έλλειψης του υποκειμένου που κανένα αντικείμενο δεν την «καλύπτει». Ο κενός εκθεσιακός χώρος υποδέχεται ετερόμορφα αντικείμενα τα οποία υπερ-προσδιορίζουν το κενό είτε ως αντεστραμμένες εκδοχές μιας συλλογιστικής της «πτήσης» ως έννοιας του ενδιάμεσου κενού στην ποιητική του Ουίλιαμ Μπλέικ μέσα από την εικόνα των fly ως μύγα-πτήση(Κοντοσφύρης), το μεταλλικό σχεδίασμα του αρχετυπικού του σταυρού ως άλλης κενότητας(Σέντζας) και τελικά στην εγκατάσταση-έννοια που επαν/επινοεί το χώρο ως το σώμα-του-κενού(Αλεξάνδρου). Οι «υψωμένες γροθιές» στο έργο του ως μια επαναληπτικότητα ενός αναγκαίου σημαίνοντος, αυτού της επανάστασης, δημιουργούν με το barcode που φέρουν και που είναι στην διάθεση του θεατή ώστε να οδηγηθεί στο «κρυπτονόμισμα», ένα «κενό σχήμα» του υποκειμένου που εξεγείρεται που όμως μας καλεί τον ίδιο χρόνο να αναζητήσουμε μια άλλη ταυτότητα.
Γ.Μήτρου, επιμελητής

ώρες λειτουργίας: Τρ., Πε., Πα.: 12.00 – 20.00 / Τε., Σα.: 12.00 -15.00