Σε μια ξεχωριστή εκδήλωση, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης (ΕΚΜ) τίμησε την πολυετή συνεισφορά των εθελοντών στις ενορίες της, αναγνωρίζοντας την αφοσίωση τους. 

Η εκδήλωση ανέδειξε το διαχρονικό πνεύμα του εθελοντισμού, που βρίσκεται στην καρδιά της Κοινότητας από την ίδρυσή της. Ο Πρόεδρος της ΕΚΜ, Βασίλης Παπαστεργιάδης, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του λέγοντας:

«Οι εθελοντές μας είναι η ραχοκοκαλιά της Κοινότητάς μας. Εκτιμούμε βαθύτατα ό,τι κάνετε για να διατηρήσετε τις παραδόσεις μας ζωντανές και να στηρίξετε τις ενορίες μας».

Επιπλέον αναφορά έγινε στην πλούσια ιστορία της Κοινότητας και συγκεκριμένα στην ίδρυση το 1897 της πρώτης ελληνικής εκκλησίας στην Μελβούρνη, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. “Ο πρώτος επίσημος ιερέας, ο ιερέας Αθανάσιος Καντόπουλος, έφτασε στη Μελβούρνη με την οικογένειά του στις 22 Ιουνίου 1898, μετά από αίτημα της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Δαμιανό, για την αποστολή ιερέα που θα εξυπηρετούσε τις θρησκευτικές ανάγκες των Ορθόδοξων κατοίκων. Πριν από την άφιξή του, η Εκκλησία λειτουργούσε υπό τον Αρχιμανδρίτη  Δωρόθεο Μπακαλιάρο, έναν επισκέπτη ιερέα που έφτασε στη Μελβούρνη τον Αύγουστο του 1897 και ξεκίνησε τις λειτουργίες στις 22 Αυγούστου 1897—ημερομηνία που θεωρείται πλέον ως η ημέρα ίδρυσης της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευμένιος αναφέρθηκε στον μοναδικό ρόλο της Κοινότητας, υπογραμμίζοντας:

«Η Κοινότητα της Μελβούρνης συνδυάζει τις αξίες της πίστης, του πολιτισμού και της παιδείας. Οι συνεισφορά των εθελοντών είναι πραγματικά ανεκτίμητη». “Το αληθινό φως των εκκλησιών μας είναι οι εθελοντές τους. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέτουν τα θεμέλια των εκκλησιών μας. Πολλές φορές οι προσπάθειές τους δεν φαίνονται, αλλά αυτοί είναι που κρατούν ενωμένες τις εκκλησίες μας.”

Βραβεία απονεμήθηκαν σε εθελοντές από τις ενορίες του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Ελευθερίου, του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Τριάδας. Οι εθελοντές αυτοί τιμήθηκαν όχι μόνο για τη σκληρή δουλειά τους, αλλά και για την αδιάκοπη αφοσίωσή τους στις ενορίες τους.