Πέθανε ο ζωγράφος, συγγραφέας, μεταφραστής και γιατρός Κύριλλος Σαρρής. Ήταν βαθύς γνώστης της ιστορίας της τέχνης, γενικότερα, και όχι μόνο του μοντερνισμού. Ασχολήθηκε συστηματικά και καλλιτεχνικά με το έργο του Joyce και αφιερώθηκε από πολύ νωρίς στη δημιουργία artist books. Υπήρξε παραπάνω από σαράντα χρόνια στενός φίλος και συνεργάτης των Εκδόσεων Άγρα.

Συνεργάστηκε επί δεκαετίες με τον ζωγράφο Γιώργο Χατζημιχάλη, με τον οποίο συνυπέγραψαν έργα, διοργάνωσαν εκθέσεις και διαλέξεις.

Τον Φεβρουάριο του 2024 κατόρθωσε να πραγματώσει ένα όνειρο ζωής που έμοιαζε με απόλυτη φαντασίωση: Εν μέσω βαρειών θεραπειών, διοργάνωσε και επιμελήθηκε έκθεση πρωτότυπων έργων του Marcel Duchamp στην γκαλερί της Ελευθερίας Τσέλιου, με την κινητοποίηση φίλων καλλιτεχνών και ιδιωτών συλλεκτών ανά τον κόσμο. Για την περίσταση, εξέδωσε σε ένα τομίδιο μια πυκνή εισαγωγή στο έργο του Ντυσάν: Κύριλλος Σαρρής, Marcel Duchamp  [ 28.7.1887 – 2.10.1968 ] (Εκδόσεις Άγρα, Φεβρουάριος 2024). Το βιβλίδιο αυτό έκλεινε έναν εκδοτικό κύκλο που άρχισε το 1989 με την έκδοση Marcel Duchamp – Ο μηχανικός του χαμένου χρόνου – Συζητήσεις με τον Pierre Cabanne, την οποία επιμελήθηκε και όπου συγκρότησε ένα επίμετρο 80 και πλέον σελίδων με κείμενα των Apollinaire, Ν. Κάλας, Richard Hamilton, R. Rauschenberg, M. Duchamp, John Cage κ.ά. (μτφρ. Λίλιαν Stead-Δασκαλοπούλου, Εκδόσεις Άγρα, 1989).

Προλόγισε επίσης την ελληνική έκδοση με κείμενα του Ν. Κάλας της αμερικανικής περιόδου του Η τέχνη την εποχή της διακύβευσης (δοκίμια για την πρωτοπορία της δεκαετίας του ’50 και του ’60, μτφρ. Ανδρέα Παππά, Εκδόσεις Άγρα, 1997).

Συγκρότησε ένα εξαιρετικό επίμετρο στο αστυνομικό βιβλίο του Oliver Banks Η μανία με τον Καραβάτζο, με ένα κείμενο κάποιου αστυνομικού ντετέκτιβ-ιστορικού έργων τέχνης, ένα κείμενο του John Berger για τον Καραβάτζο και τον φάκελο αστυνομικού τύπου που είχε συγκροτήσει το Βατικανό για τον ζωγράφο (μτφρ. Ανδρέα Αποστολίδη, Εκδόσεις Άγρα, 1990 και 2023).

Ο Κύριλλος Σαρρής γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1950. Σε νεαρή ηλικία (1963-1969) μαθήτευσε κοντά στους Κυπρίους ζωγράφους Λευτέρη Οικονόμου και Τηλέμαχο Κάνθο. Στη συνέχεια σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1970-1976) και, έκτοτε, εργάστηκε ως γιατρός ογκολόγος στην Αθήνα.

Η παρουσία του στο χώρο των εικαστικών τεχνών ξεκίνησε με την πρώτη του ατομική έκθεση, που είχε τον τίτλο Σημειώσεις (1986, Νέες Μορφές). Την ίδια περίοδο αρχίζει να συμμετέχει σε εκθέσεις Οπτικής Ποίησης. Τα έργα του παρουσιάζονται συνήθως με τη μορφή εγκαταστάσεων, που περιέχουν εικαστικές και γραπτές σημειώσεις, κατασκευές και βίντεο. Το θεματικό περιεχόμενο, η μορφική επεξεργασία και ο τρόπος παρουσίασης της κάθε ενότητας παραπέμπουν στη διαδικασία δημιουργίας ενός βιβλίου-έργου τέχνης, το οποίο προσφέρεται στον αναγνώστη-θεατή ως οπτικό και διανοητικό ερέθισμα.

Το θέμα που απασχολούσε τον καλλιτέχνη ήταν η επικοινωνιακή δυσλειτουργία της τέχνης μέσα στο σημερινό πολιτιστικό περιβάλλον. Η κριτική προσέγγιση αυτού του προβλήματος από τη θεωρητική του πλευρά συνδυάζεται με την έμπρακτη καλλιτεχνική πρόταση. Τα αντιφατικά στοιχεία που ενυπάρχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, ενσωματώνονται με ποιητικό τρόπο στο ίδιο το έργο, γίνονται μέρος της αισθητικής του διάστασης και ενισχύουν την εκφραστική του αποτελεσματικότητα.