Με το δυναμικό, ταυτόχρονο άνοιγμα πέντε εκθέσεων σε μια μεγάλη γιορτή του Μουσείου στις 16 Ιουνίου, το ΕΜΣΤ εγκαινίασε το νέο Καλλιτεχνικό του Πρόγραμμα. Με την εκδήλωση εγκαινιάστηκε η νέα εποχή του Μουσείου.

Στο κέντρο των τρεχουσών εκθέσεων του ΕΜΣΤ είναι η περιοδική διεθνής έκθεση Statecraft: Διαμορφώνοντας το Κράτος που διερευνά τους υποκείμενους μηχανισμούς στη διαμόρφωση του έθνους-κράτους, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, καθώς και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο και δικτυωμένο κόσμο. Η έκθεση, στην οποία συμμετέχουν 39 αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες,  μελετά το εύρος και τα όρια της κρατικής εξουσίας, ενώ ταυτόχρονα κοιτά τη νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη αλλά και πέρα από αυτή, σε μια περίοδο που ο εθνικισμός και η απολυταρχία βρίσκονται σε άνοδο, καθώς κάποιες χώρες υιοθετούν και πάλι εσωστρεφείς στάσεις και αντιλήψεις.

Στο 2^ο όροφο του ΕΜΣΤ φιλοξενείται η έκθεση jaune, geel, gelb, yellow (επιμέλεια Δάφνη Βιτάλη) του Αντώνη Πίττα. Ο καλλιτέχνης εμπνεύστηκε από τις κινητοποιήσεις των ¨κίτρινων γιλέκων στο Παρίσι το 2019 όπου έτυχε να βρίσκεται. Το έργο του Πίττα βασίστηκε σε μια επιλογή από έργα σε χαρτί του Van Doesburg, από τη μεγάλη συλλογή του Centraal Museum της Ουτρέχτης, της πόλης στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ολλανδός καλλιτέχνης. Οι επισκέπτες της έκθεσης ενθαρρύνονται να φωτογραφίσουν το έργο με τη χρήση φλας, ώστε να ενεργοποιηθεί η εγκατάσταση. Χαρακτηριστικό στοιχείο, τόσο της έκθεσης όσο και της έκδοσης που τη συνοδεύει, είναι το ανακλαστικό φύλλο σε κίτρινο χρώμα, ένα υλικό που χρησιμοποιείται εν γένει σε στηθαία και οδικές πινακίδες, και οι συνυποδηλώσεις του σχετίζονται με κίνδυνο, ορατότητα, προειδοποίηση, προστασία, τοξικότητα, ασφάλεια και έλεγχο.

Η τρίτη έκθεση είναι της Ειρήνης Βουρλούμη,   Στον ίδιο χώρο. Η καλλιτέχνης παραθέτει δικές της φωτογραφίες τραβηγμένες με κινητό τηλέφωνο κατά τις περιπλανήσεις της στην πόλη της Αθήνας. Η έκθεση παρουσιάζει 32 ζεύγη φωτογραφιών και ζωγραφικών έργων που έχει επιλέξει η ίδια η Ειρήνη Βουρλούμη. Η αντιπαραβολή των φωτογραφιών με τα ζωγραφικά έργα επικεντρώνεται θεματικά στην καταγραφή της πόλης της Αθήνας και της καθημερινής ζωής της, αλλά περιλαμβάνει και τη σύνδεση συναισθηματικών καταστάσεων με χρωματικές και μορφολογικές λεπτομέρειες σε τοπία και εσωτερικούς χώρους.

Στο project room του Μουσείου η η Jennifer Nelson παρουσιάζει το πρότζεκτ  Waste (Inheritance) [Απόβλητα (Κληρονομιά)]. συνέλεγε τις συσκευασίες και τα υλικά απόβλητα της οικογένειάς της. Ο όγκος και η μάζα που προέκυψε από αυτήν τη διαδικασία υπερβαίνει κατά πολύ το μέγεθος και το βάρος του σώματος της καλλιτέχνιδας. Για τους επόμενους 6 μήνες, η Nelson θα δημιουργήσει με αυτά τα υλικά απορρίμματα γλυπτικές μορφές που να μπορεί να τις φοράει στο σώμα της και να τις κουβαλά μαζί της.

Για πρώτη φορά, παρουσιάζεται στην Ελλάδα το έργο του Lawrence Abu Hamdan. Είναι ένας ηχητικός ντετέκτιβ· μέσα από τις οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, τα βίντεο, τις περφόμανς, τη φωτογραφία, τα δοκίμια και τις διαλέξεις του, καθώς και μέσα από τη χρήση διαφορετικών ειδών ήχου, εξερευνά την πολιτική επίδραση της ακρόασης και του ήχου στα ανθρώπινα δικαιώματα και το νόμο.

Η ανταπόκριση του κόσμου στην πρόσκληση του μουσείου ήταν μαζική. Το ΕΜΣΤ φαίνεται έτοιμο να ανταποκριθεί στην πρόκληση για να γίνει ένα μουσείο ανοιχτό, ένας ζωντανός οργανισμός που θα αγκαλιαστεί από το κοινό. Σε αυτό θα συμβάλει ασφαλώς και η ενσωμάτωση στη μόνιμη συλλογή των έργων της δωρεάς του Δ. Δακαλόπουλου στο τέλος του έτους.