Γράφει η Βένια Παστάκα

Ιστορικός Τέχνης

Μια εξαιρετική έκθεση αφιερωμένη στον σημαντικό ζωγράφο Παναγιώτη Τέτση (1925 – 2016) εγκαινιάζεται στις 10 Απριλίου στην Εθνική Πινακοθήκη σε επιμέλεια της Έφης Αγαθονίκου. 

Έργα από όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής του διαδρομής ξεδιπλώνουν μια πορεία ζωής αφιερωμένη στην ζωγραφική. Η έκθεση περιλαμβάνει 160 έργα, εκ των οποίων τα περισσότερα ανήκουν στην συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης και έχουν δωρηθεί από τον ίδιο τον καλλιτέχνη (έχει δωρίσει συνολικά 224 έργα στην Πινακοθήκη), ενώ τα 64 προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα. 

Ο Παναγιώτης Τέτσης υπήρξε ακαδημαϊκός, καλλιτέχνης, δάσκαλος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης. Λάτρης του χρώματος, έβρισκε αφορμή για ζωγραφική ακόμα και στο πιο απλό θέμα. Ξεκινώντας από την ρήση του «Αυτό που ζωγραφίζω είμαι εγώ» ο επισκέπτης εισάγεται στον εικαστικό κόσμο του καλλιτέχνη, γνωρίζει τα πρώτα του ερεθίσματα και ακολουθεί το πως διαμορφώθηκε η ματιά του με το πέρασμα των χρόνων. Από την εμβληματική Λαϊκή Αγορά  και τις πολλαπλές παραλλαγές των αγαπημένων του νησιών, της Ύδρας και της Σίφνου, παρουσιάζεται η καταπληκτική εποχή του Παρισιού, τα πορτρέτα των φίλων του, οι όψεις της Αθήνας, οι νεκρές φύσεις και τα λουλούδια των αγαπημένων του ανθρώπων, τα έργα – παραγγελίες όπως αυτό της Καθημερινής και του Mont Parnes, οι βάρκες και οι θάλασσες, τα χαρακτικά και οι ακουαρέλες του. 

Η έκθεση δεν ακολουθεί μια αυστηρά χρονολογική σειρά, κάτι που απέφευγε και ο ίδιος να κάνει όταν ήταν εν ζωή καθώς δεν αναγνώριζε περιόδους, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που ένα έργο με το οποίο είχε καταπιαστεί την δεκαετία του ‘50 να ολοκληρωθεί την δεκαετία του 2010. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας ζωγραφικός μικρόκοσμος, μια καταβύθιση στον ψυχισμό του καλλιτέχνη που αποσκοπεί στην καλύτερη κατανόηση του έργου του και της ιδιοσυγκρασίας του. Εξαιρετικά ενδιαφέροντα και τα περίφημα «Μαύρα» έργα του, μια οπτική μετάφραση του πως μεταφράζεται χρωματικά το φως του ήλιου όταν είναι στο απόγειό του που καίει τις επιφάνειες όπως και καταπληκτικό το ψυχογραφικό γλυπτικό πορτρέτο του Πραξιτέλη Τζανουλίνου που αποδίδει τη μορφή του σημαντικού δασκάλου ακριβώς όπως ήταν, γλυκός και ευγενής, για όποιον τον γνώρισε.