Ο τόμος αναδεικνύει την επαγγελματική δραστηριότητα έντεκα Ελληνίδων τεχνοκριτικών –των Έφης Φερεντίνου, Ελένης Βακαλό, Έφης Ανδρέαδη, Μαρίας Κοτζαμάνη, Βεατρίκης Σπηλιάδη, Έφης Στρούζα, Ελένης Βαροπούλου, Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν, Πέγκυς Κουνενάκη, Μαρίας Μαραγκού, Μπίας Παπαδοπούλου– κατά τη μεταπολεμική περίοδο, οι οποίες έχουν μια συνεπή και τακτική παρουσία στον περιοδικό Τύπο, συμπεριλαμβανομένων εφημερίδων, περιοδικών, και καλλιτεχνικών εντύπων, καθώς και συχνή ενασχόληση με την επιμέλεια εκθέσεων.

Μελετάται τόσο η θέση όσο και η επιρροή των γυναικών τεχνοκριτικών στην καλλιτεχνική παραγωγή στην Ελλάδα, ενώ αναδεικνύεται ο ρόλος τους στην παραγωγή κριτικού λόγου στη χώρα, αλλά και η συμμετοχή τους στη συγγραφή της Ιστορίας της τέχνης του χρονικού αυτού πλαισίου, η οποία ακόμη εκκρεμεί.

Οι επιστημονικές επιμελήτριες της έκδοσης, Ειρήνη Γερογιάννη και Χάρις Κανελλοπούλου, στον κοινό τους προλογικό σημείωμα της έκδοσης καταλήγουν:

“Τα κείμενα που απαρτίζουν την ύλη αυτής της αφιερωματικής έκδοσης για τις Ελληνίδες τεχνοκριτικούς κατά τη μεταπολεμική περίοδο, εκτός από μια σημαντική καταγραφή, αποτελούν για εμάς το εφαλτήριο νέων σκέψεων και συμπερασμάτων για το “σώμα” ενός έργου που αποκαλύπτεται εντατικό, έντονο και πολυσχιδές στα χρόνια μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι τη σύγχρονη εποχή.”