Τέσσερις μηνιαίες διαδικτυακές συναντήσεις για τις πρόσφατες εκδόσεις που αφορούν τα πανεπιστήμια, την ιστορία τους και τη θέση τους στον σημερινό κόσμο στην Ελλάδα και διεθνώς.

                Τί γνωρίζουμε για το Πανεπιστήμιο και την εξέλιξή του στον δυτικό κόσμο τα τελευταία χρόνια; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το παρόν και το μέλλον του πανεπιστημίου αν δεν γνωρίζουμε το παρελθόν του; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τις προτάσεις μεταρρύθμισης του ελληνικού πανεπιστημίου αν δεν τις εντάξουμε στη διεθνή συζήτηση; Πόσο η συζήτηση για την ανώτατη εκπαίδευση αξιοποιεί μια σημαντική βιβλιογραφία γύρω από αυτό, η οποία έχει παραχθεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική γλώσσα, είτε πρωτότυπες μελέτες, είτε μεταφράσεις;

                Το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, θέλοντας να συμβάλει στη συζήτηση γύρω από το πανεπιστήμιο αλλά και να προβάλει την τρέχουσα βιβλιογραφική και επιστημονική παραγωγή γύρω από τον πανεπιστημιακό θεσμό στην Ελλάδα και διεθνώς, οργανώνει έναν κύκλο μηνιαίων διαδικτυακών συναντήσεων. Στις συναντήσεις αυτές θα παρουσιαστούν και θα συζητηθούν, βιβλία της τρέχουσας εκδοτικής παραγωγής γύρω από την ανώτατη εκπαίδευση.

Δεύτερη συνάντηση

Την Πέμπτη, 14 Απριλίου 2022, ώρα 18:00-20:00

Παρουσίαση του βιβλίου Τα «Προοδευτικά Ζιζάνια» του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον αντικομμουνισμό του Μεσοπολέμου στον μακαρθισμό του Εμφυλίου.

Συζητούν:
Γεώργιος Κόκκινος, καθ. Πανεπιστημίου Αιγαίου
Βαγγέλης Καραμανωλάκης, αν. καθ. ΕΚΠΑ/ Πρόεδρος Ι.Α. ΕΚΠΑ
και ο συγγραφέας Δημήτρης Κ. Μαυροσκούφης, ομ. καθ. ΑΠΘ

 Συντονίστρια:
Άννα Καρακατσούλη, αν. καθ. ΕΚΠΑ

Meeting link:
https://uoa.webex.com/uoa/j.php?MTID=m9137bf19071c5cda46f24be7c5e419b3

ΤA  «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΖΙΖΑΝΙΑ» ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στο βιβλίο περιγράφονται και αναλύονται η κυρίαρχη αντικομμουνιστική ιδεολογία και οι συνακόλουθες πρακτικές του κράτους και των πανεπιστημιακών αρχών απέναντι στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που συνιστούσαν “απειλή” για το πολιτικό σύστημα, το κοινωνικό καθεστώς και την ακαδημαϊκή τάξη. Από τις αρχές ακόμη της λειτουργίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1926) ο αντικομμουνισμός είναι κυρίαρχος, ενώ οι διώξεις εναντίον των αριστερών και άλλων προοδευτικών στοιχείων συνιστούν ένα είδος κανονικότητας, η οποία, μέσω της βασιλομεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, της Κατοχής και του Εμφυλίου, αποκρυσταλλώνεται στη γνωστή ιδεολογία της εθνικοφροσύνης. Στο Πανεπιστήμιο ειδικά η ιδεολογία αυτή παίρνει τη μορφή του μακαρθισμού, του οποίου τα ίχνη είναι ορατά ακόμη και ύστερα από τη Μεταπολίτευση του 1974. Το βιβλίο παραδίδεται ως οφειλόμενος φόρος τιμής και μνημονική παρακαταθήκη σε όσους και όσες αγωνίστηκαν σε δίσεκτα χρόνια κάνοντας το πατριωτικό και κοινωνικό χρέος τους και παρέμειναν λησμονημένοι και αδικημένοι, γιατί ήταν “προοδευτικά ζιζάνια”. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά και για τους επτά καθηγητές που απολύθηκαν το 1946 και οι οποίοι ποτέ δεν δικαιώθηκαν τυπικά, ούτε από την Πολιτεία ούτε από το Πανεπιστήμιο. Πολιτεία και Πανεπιστήμιο απλώς τους ξέχασαν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)