Ευκλείδειοι σχηματισμοί, υπόγειοι, υπέργειοι, επουράνιοι, πλανητικοί. Όλοι προβολές του προσωπικού γήινου περίπατου μιας προδομένης καρδιάς. Ποιος νοιώθει προδομένος σε τούτη τη γήινη πορεία του, όταν το ζητούμενο είναι οι ουρανοί; Εκείνος που βρήκε την ολοκλήρωση σε μια ανθρώπινη οντότητα.

Η ποιητική συλλογή του Δρ. Πέτρου Πολυμένη, μηχανικού και φιλόσοφου “Και με την ελάχιστη υγρασία θ’ ανθίσουμε”, γραμμένη στο όνομα ενός διαζυγίου, έχει όλα τα χαρίσματα της καθαρής βαθιάς ποίησης.

Διανθισμένη με προβολικές εικόνες από το χώρο της αρχιτεκτονικής, της κοσμολογίας, της επιστήμης της γεωλογίας μαζί με προσωπικές αναστοχαστικές καταθέσεις των πρωταγωνιστών, έρχεται να μιλήσει καίρια για την αίσθηση της απώλειας της πίστης και την ένταση και την έκταση του πόνου που καθορίζει τη μοίρα και τη πορεία ολόκληρης της οικογένειας. Τα παιδιά σ΄ένα γάμο, μια υπόσχεση .Μετά το διαζύγιο, ένα χρέος.

Τα ερωτήματα βαθιά και αναλογικά του σύμπαντος κόσμου. Η γήινη συμφωνία της απόλυτης αφοσίωσης έρχεται να ανατραπεί από υποσχέσεις ολοκλήρωσης συμπαντικών αναζητήσεων μέσα από μια άλλη ανθρώπινη οντότητα. Η πεζότητα της επανάληψης ενός γάμου ή “η αθεράπευτη σύγχυση του γυναικείου εγκεφάλου” σύμφωνα με το Θεοτοκά στην “Αργώ”.

Η διαρκής αναζήτηση της νομοτέλειας και της σχέσης του πνεύματος με τη φύση ,ψάχνοντας κρυμμένα νοήματα ,αρχέγονους προορισμούς, ματιές που αγγίζουν τα όρια της ψύχωσης για κάποιους μελετητές, η αναγκαιότητα κάθε υψηλής τέχνης ακόμα και της ποιητικής γραφής.