Το Υπουργείο Πολιτισμού προχωρά -στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος που εκπονεί σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο- στη διερεύνηση πολιτιστικών χρήσεων και αποκατάστασης του Βρετανικού Νοσοκομείου, στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας.

Στόχος του προγράμματος είναι η διερεύνηση και τεκμηρίωση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής  και δομικής κατάστασης του κτιρίου, στο πλαίσιο  της  ιστορικής μετάλλαξής του, η διατύπωση άμεσων μέτρων προστασίας, η διαμόρφωση στρατηγικών για την αποκατάσταση και επανάχρησή του με πολιτιστικές χρήσεις, στο σύνθετο μνημειακό περιβάλλον του Παλαιού Φρουρίου της Κέρκυρας και εντέλει η διατύπωση πρότασης αποκατάστασής του.

Το ερευνητικό πρόγραμμα έχει  δύο φάσεις.  Η πρώτη περιλαμβάνει την αναγνώριση και τεκμηρίωση του μνημείου αναφορικά με την αρχιτεκτονική και την οικοδόμησή του, τον φέροντα οργανισμό και την παθολογία του, αλλά και τη στρατηγική διερεύνηση της ένταξης πολιτιστικών χρήσεων και διατύπωση εναλλακτικών αρχιτεκτονικών κατευθύνσεων, για την αποκατάσταση και ανάδειξη του κτιρίου και του περιβάλλοντος χώρου του. Επίσης, θα διατυπωθούν τα άμεσα μέτρα προστασίας. Η δεύτερη φάση, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον σχεδιασμό των προτεινόμενων πολιτιστικών χρήσεων του Βρετανικού Νοσοκομείου και του περιβάλλοντος χώρου του και στρατηγική διαχείρισης των χρήσεων σε σχέση με το ευρύτερο περιβάλλον του φρουρίου.

Το Βρετανικό Νοσοκομείο χτίστηκε την περίοδο της αγγλοκρατίας για την περίθαλψη του αγγλικού στρατού. Το κτήριο αναπτύσσεται συμμετρικά, με καινοτόμα για την εποχή του κατασκευαστική τεχνολογία, το οποίο χαρακτηρίζει η λιτότητα και η αυστηρότητα. Κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε από τους Άγγλους και τους συμμάχους τους για την περίθαλψη και μεταφορά τραυματιών. Το 1940, η διοίκηση του Νοσοκομείου παραδόθηκε στον ελληνικό στρατό. Έναν χρόνο αργότερα με την παράδοση του νησιού στους Ιταλούς χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό νοσοκομείο και στρατηγείο των κατοχικών δυνάμεων. Η πίσω αυλή του χρησιμοποιήθηκε ως χώρος εκτελέσεων, ενώ στα ιταλικά αρχεία της εποχής αναφέρεται ότι κάποια δωμάτια του νοσοκομείου χρησιμοποιήθηκαν ως θάλαμοι βασανιστηρίων για υπόπτους και μέλη αντιστασιακών οργανώσεων. Το νοσοκομείο κάηκε στον βομβαρδισμό, της 14ης Σεπτεμβρίου 1943, από τους Γερμανούς, ενώ μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανακαινίστηκε από τον ελληνικό στρατό, με σκοπό να λειτουργήσει εκ νέου ως στρατιωτικό νοσοκομείο. Τελικά εγκαταστάθηκαν υπηρεσίες του στρατού και τα επόμενα χρόνια λειτούργησε διαδοχικά ως σχολή έφεδρων αξιωματικών, κέντρο εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων και διοικητικό κτήριο, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οπότε και εγκαταλείφθηκε. Σήμερα το κτήριο, ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο το χαρακτήρισε ως νεότερο Μνημείο το 2020 .