Τα πενήντα πέντε σονέτα προς τον Ορφέα, γραμμένα «ως επιτύμβιο για τη Βίρα Ουκάμα Κνόουπ, τη νεαρή χορεύτρια που πέθανε από λευχαιμία στα 19 της χρόνια. Ο Ορφέας εδώ είναι ο ίδιος ο Ρίλκε σε μια κρίσιμη στιγμή του βίου του, όπου βλέπει τη νιότη να θερίζεται «παράλογα» από τον θάνατο και τον εαυτό του να βρίσκεται μπροστά στην «κοινή μοίρα».