Ένας σημαντικός Έλληνας συνθέτης, ο Δημήτρης Δραγατάκης (1914-2001), τιμάται την Παρασκευή 11 Μαρτίου στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου μάλιστα φυλάσσεται και το Αρχείο του. Το βιβλίο του Θωμά Ταμβάκου Δημήτρης Δραγατάκης, Επίσημη δισκογραφία και αρχειακές ηχογραφήσεις (έκδοση της Μουσικής Εταιρείας Αλεξανδρούπολης, 2021)σχολιάζουν διακεκριμένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες ρίχνοντας φως στην ιδιαίτερη μουσική προσωπικότητα του συνθέτη, ο καθένας υπό το δικό του πρίσμα. Η βραδιά πλαισιώνεται από ένα σύντομο μουσικό πρόγραμμα με τραγούδια για φωνή και πιάνο και έργα για πιάνο του συνθέτη, μεταξύ των οποίων πολλά σε πρώτηπαγκόσμια εκτέλεση.

Ο Δημήτρης Δραγατάκης υπήρξε παραγωγικότατος συνθέτης. Έγραψε μουσική για τα περισσότερα μουσικά είδη, με το συνολικό αριθμό των έργων του να υπερβαίνει τα 140. Οι πρώτες του συνθέσεις χρονολογούνται πριν το 1940 και οι τελευταίες το 2001, έτος θανάτου του. Το πρώτο του χρονολογημένο έργο Κουαρτέτο εγχόρδων αρ.1, το 1957, είχε ήδη τη σφραγίδα της ωριμότητας. Το γεγονός ότι άρχισε να συνθέτει σε μεγάλη σχετικά ηλικία (40-42 ετών), αφού είχε ήδη κατασταλάξει σε μια στάση ζωής, συνέβαλε, επίσης, στο να διατηρήσει ακέραια την ελληνική του οντότητα μέσα στα πρωτοποριακά ρεύματα της εποχής. Από το 1958 ο Δραγατάκης δραστηριοποιείται πλέον έντονα ως συνθέτης και γράφει συστηματικά έργα, πολλά από τα οποία διακρίνονται σε Πανελλήνιους Διαγωνισμούς, και παρακολουθεί με κάθε δυνατό τρόπο (ραδιόφωνο, συναυλίες, διαλέξεις) τις συνθετικές τάσεις της εποχής του, προσεγγίζοντας σταδιακά τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα.

Παρά την αρχική μαθητεία του με τους Λ. Ζώρα και Μ. Καλομοίρη, δεν ταυτίστηκε ποτέ με το ύφος της Εθνικής Μουσικής Σχολής· ψήγματα αυτού του ύφους εντοπίζονται μόνο σε κάποια από τα πρώτα έργα του. Αντίθετα, υπήρξε κυρίως ένας αυτοδίδακτος συνθέτης, καθώς οι επιδράσεις από τη μουσική του τόπου καταγωγής του, τα μουσικά ρεύματα της εποχής του (η μουσική πρωτοπορία των δεκαετιών του ’60 και του ’70) και κυρίως η προσωπική του αντίληψη για τη μουσική τέχνη διαμόρφωσαν ουσιαστικά τη δημιουργική του γλώσσα.

Η σημασία του έργου του Δραγατάκη είναι ωστόσο ανεξάρτητη από το ίδιο το πλήθος των έργων του ή τον αριθμό των διακρίσεων που έλαβε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η αποδοχή και η αναγνώριση που κέρδισε η μουσική του Δραγατάκη είναι κυρίως αλληλένδετη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δημιουργού της. Ο Δραγατάκης ήταν ένας δημιουργός σύγχρονος, που αφουγκραζόταν τα μηνύματα της εποχής του και τα εξέφραζε μέσα από τη μουσική του· επίσης ένας δημιουργός βαθιά Έλληνας, που ενέτασσε σταθερά την ελληνική μουσική παράδοση και ιδιαίτερα την ηπειρώτικη μέσα στο έργο του. Τέλος, υπήρξε ένας δημιουργός ανθρωπιστής, που ήθελε η τέχνη να προσεγγίζει το μέσο άνθρωπο και να μην απευθύνεται μόνο στους «ειδικούς».

Ομιλητές της εκδήλωσης:

Στεφανία Μεράκου μουσικολόγος, διευθύντρια Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη»

Δρ. Αθανάσιος Τρικούπης αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Τμήμα Μουσικών Σπουδών

Δρ. Μαγδαληνή Καλοπανά μουσικολόγος, οργανίστα

Γιώργος Μονεμβασίτης κριτικός μουσικής, συγγραφέας

Ιάκωβος Κονιτόπουλος συνθέτης, πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Φίλων Δραγατάκη, γενικός γραμματέας του ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών

Θωμάς Ταμβάκος μουσικογράφος, κριτικός, ερευνητής, συγγραφέας, επίτιμο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών

Στο μουσικό μέρος συμμετέχουν οι:

Ιωάννα Βρακατσέλη μεσόφωνος
Άννυ Φασσέα υψίφωνος

Ντιάνα Βρανούση πιάνο

Χρήστος Μαρίνος πιάνο

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ

Έργα για πιάνο
Νοσταλγία, Α.Κ.Κα. 9.2 (1940) *

Πεταλούδα, Α.Κ.Κα. 9.1 (πρ. 1940)  **

Ντιάνα Βρανούση (πιάνο)

Έργα για φωνή και πιάνο

Ο Τσέλιγκας, σε ποίηση Κώστα Κρυστάλλη, Α.Κ.Κα. 13.1 (περ. 1942-1949) ***

Τραγούδι,σε ποίηση Μ. Βελούδη, Α.Κ.Κα. 13.3 (περ. 1957-1958) ***

Μάνα, σε ποίηση Βικτωρίας Θεοδώρου, Α.Κ.Κα. 13.20 (1982) ***

Ήσουν μικρή, σε ποίηση Β. Θεοδώρου, Α.Κ.Κα. 13.17 (1982) ***

Πιάνω νερό, σε ποίηση Β. Θεοδώρου, Α.Κ.Κα. 13.18 (1982) ***

Ιωάννα Βρακατσέλη (μεσόφωνος), Χρήστος Μαρίνος (πιάνο)

Ενύπνιο, σε ποίηση Δημήτρη Δραγατάκη, Α.Κ.Κα 13.21 (2000) ****

Άννυ Φασσέα (υψίφωνος), Χρήστος Μαρίνος (πιάνο)