Μετά την Αθήνα και το Πεδίον του Άρεως, όπου τα Plásmata καθήλωσαν το αθηναϊκό κοινό, προσελκύοντας περισσότερους από 400.000 επισκέπτες, τον Ιούνιο του 2023 ταξιδεύουν στην περιφέρεια και στην ιστορική πόλη των Ιωαννίνων.

Τα Plásmata ΙΙ: Ioannina δεν είναι μία ακόμη έκθεση ψηφιακής τέχνης, αλλά μια συνολική εμπειρία η οποία «μιλά» για το ψηφιακό μέσα από εγκαταστάσεις, εκδηλώσεις και οργανικές τοποθετήσεις εικαστικών έργων που δίνουν έμφαση στο σώμα, τη διάδραση και την εμβύθιση. Στα Γιάννενα ακολουθούμε νέες διαδρομές και συμβιώσεις στο όριο της πόλης και της λίμνης Παμβώτιδας. Θέτουμε υπερτοπικά ζητήματα μέσα από την τοπική έκφραση, μαθαίνουμε από τα οικοσυστήματα, μεταμορφωνόμαστε και μεταμορφώνουμε, βρίσκουμε χρόνο να δούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας αμφισβητώντας τα όρια φύσης, τεχνολογίας και πολιτισμού.

Τα Plásmata ΙΙ: Ioannina μάς καλούν να περιπλανηθούμε σε 29 διαφορετικούς σταθμούς στην πόλη. Μας προσκαλούν να περπατήσουμε σε μια διαδρομή κατά μήκος της μεθορίου του Κάστρου και της λίμνης, όπου κυριαρχούν τα 19 έργα της έκθεσης, αλλά και οι ιστορίες που χαρακτηρίζουν 10 ξεχωριστά, κάποιες φορές μυστικά, τοπόσημα των Ιωαννίνων. Τα 29 σημεία της διαδρομής βρίσκονται σε αδιαχώριστη συνάφεια με το περιβάλλον της πόλης, και είναι η αφορμή για να ανακαλύψουμε ορισμένες ορατές ή απόκρυφες λεπτομέρειες, προϋπάρχοντα στοιχεία, σχισμές, αστικές μυθοπλασίες και μη ανθρώπινους οργανισμούς που συνδιαλέγονται με τα έργα, τα Γιάννενα και, προπάντων, με εμάς τους ίδιους και το μέλλον μας.

Από τις 16 Ιουνίου έως τις 9 Ιουλίου, τα Plásmata II: Ioannina περιλαμβάνουν μια μεγάλη έκθεση ψηφιακών έργων από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες στην παραλίμνια διαδρομή της πόλης, συναυλίες και dj-sets, εργαστήρια, συζητήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, ξεναγήσεις αλλά και το Movement Radio, τον 24ωρο διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό της Στέγης, που δημιουργεί ένα πρόγραμμα βαθιά τοπικό, κι όμως ουσιαστικά παγκόσμιο. Στα Γιάννενα, τα Plásmata προτείνουν νέες διαδρομές και συμβιώσεις στο όριο της πόλης και της λίμνης Παμβώτιδας, επεκτείνοντας τον διάλογο ανάμεσα στο υλικό και το άυλο, το κέντρο και την περιφέρεια, το παρελθόν και το μέλλον. Τα Plásmata μάς καλούν όχι μόνο να δούμε τα έργα της έκθεσης, αλλά και να σταματήσουμε στα 29 σημεία της διαδρομής της, να ανακαλύψουμε τα φυσικά αντικείμενα και τα γλυπτά που ήδη υπάρχουν εκεί, να παρατηρήσουμε για λίγο την πόλη μας και, τελικά, τον ίδιο μας τον εαυτό, να αναζητήσουμε τις καταβολές μας και να ονειρευτούμε το μέλλον μας.

Τα 19 έργα τέχνης από Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες, τα περισσότερα σε νέες αναθέσεις, εξερευνούν την έλευση και την εξαφάνιση του ψηφιακού μέσα σε μια νέα υλικότητα που διαχέεται στα σώματα, στη φύση, ακόμη και στις σκέψεις, στα τραγούδια και στα όνειρά μας. Έργα που αφουγκράζονται τον παλμό της πόλης των Ιωαννίνων και μας συστήνουν νέα Plásmata, σε μια διαδρομή που αναπτύσσεται γύρω από τη μαγική λίμνη Παμβώτιδα. Εκεί παρελαύνουν φέτος φιγούρες που μεταμορφώνονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, μανιτάρια που μεταβάλλονται μέρα με τη μέρα, γλυπτά που αλλάζουν χρώματα, τραγουδούν με ανθρώπινες ή μη φωνές, μας μυούν στη γιαννιώτικη αργυροχοΐα και κεντητική, αναζητώντας τους τρόπους με τους οποίους η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να διασώσει την παράδοση. Υβριδικά πλάσματα μιλούν τις γλώσσες που συνθέτουν το παλίμψηστο της πόλης μας, αποκαλύπτουν τη μαντεία του νερού ως μέσο χειραφέτησης για τις φωνές που δεν μπορούν να ακουστούν και υλικοποιούν τις τοπικές παραδόσεις και τα έθιμα. Ολάνθιστα δάση μέσα σε terrarium, ζώα που έχουν εκλείψει αλλά επανέρχονται ψηφιακά στη ζωή, συνθετικές μέδουσες βγαλμένες μέσα από αλγοριθμικά όνειρα και ένα σώμα από τις γυναίκες που χάθηκαν στη λίμνη αλλά είναι πάντα εκεί, μας καλούν να χαθούμε στις δυνάμεις της φύσης, που είναι προαιώνιες, δυνατές, ακατάλυτες.

Τα πτηνά της λίμνης και το Μιτσικέλι παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια της τεχνητής νοημοσύνης, οι πολυφωνικοί θρήνοι της Ηπείρου γίνονται –με αλγοριθμική επεξεργασία– η βάση για όλα τα τραγούδια μας, ενώ μια σημαία από φλόγες στο όριο της λίμνης μας μιλά για το θέμα της κλιματικής δικαιοσύνης ως κάτι τοπικό και ταυτόχρονα παγκόσμιο. Τα καταφύγια κάτω από το κάστρο ανοίγουν για να βυθιστούμε σε ένα λουτρό από ήχους και εικόνες από την πόλη και από τον βυθό της λίμνης. Μια μέδουσα με ψηφιακό κεφάλι μας καλεί να αναρωτηθούμε για το θέμα της γυναικοκτονίας, ενώ μια σειρά από πήλινα σκεύη σε ανθρώπινο μέγεθος θέτουν ερωτήματα για τα όρια του σώματος, την ευθραυστότητα αλλά και τη δύναμη της συνύπαρξης.

Οι καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν: Μαρία Βαρελά, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Κατερίνα Κομιανού, Μαρία Λουίζου, Αφροδίτη Παναγιωτάκου & Μανώλης Μανουσάκης, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Πάνος Σκλαβενίτης, Στεφανία Στρούζα, Θεόκλητος Τριανταφυλλίδης, Entangled Others, Matthias Fritsch, John Gerrard, Alexandra Daisy Ginsberg, Christian Mio Loclair, Maenads, Matthew Niederhauser & Marc Da Costa, slow immediate, Universal Everything, WordMord.