Η συνάφεια της πολεοδομίας με την ουτοπία έχει ήδη επισημανθεί και σχολιαστεί από έγκριτους μελετητές. Στη μελέτη αυτή επιχειρείται μια συστηματικότερη και πολύπλευρη διερεύνηση αυτής της συνάφειας προκειμένου να αναδειχθούν τα κοινά θεμελιακά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν διαχρονικά τον κοινωνικό ουτοπισμό και τον πολεοδομικό σχεδιασμό.

Το κύριο σώμα της μελέτης αρθρώνεται σε τέσσερα μέρη. Το πρώτο είναι αφιερωμένο σε μια γενική θεώρηση της ουτοπικής νοοτροπίας. Στο δεύτερο μέρος ηδιερεύνηση στρέφεται στις αστυφιλικές και αστυμαχικές διαθέσεις που συνόδευσαν την ανάπτυξη των πόλεων και στις πολεοδομικές ιδέες που εκφαίνονται τόσο στα κείμενα των ουτοπιστών όσο και στη χωρική οργάνωση των ουτοπικογενών κοινοτήτων που ιδρύθηκαν κατά καιρούς, ενώ τα δύο επόμενα μέρη καταπιάνονται με την ανίχνευση του ουτοπικού ήθους στην πολεοδομική θεωρία και πράξη, όπως αυτές έχουν αποτυπωθεί σε πραγματείες, διακηρύξεις, σχέδια ιδανικών πόλεων και προσχεδιασμένα οικιστικά συγκροτήματα.